Terwijl ik reis maak ik schetsjes en noteer de kleuren erin. Die werk ik uit met olieverf. Daar moet je geduld voor hebben, elk van mijn doeken heeft zeker vijf, zes lagen. Als de schets goed is, weet ik dat het alleen maar mooier wordt. Ik vind het fijn mensen een landschap in te trekken en met de kleur rood trek je het oog heel gemakkelijk ergens naar toe. Vervolgens moet het zich aangenaam kunnen bewegen binnen het schilderij.
Als ik aan het schilderen ben, betrap ik mezelf erop dat ik rechts in een hoek aan het schilderen ben en links in een hoek kijk. Ik houd het doek continu in de gaten, zodat het je er nog steeds in kan zuigen. De laatste jaren ontdekte ik dat mijn rechterhand – ik ben rechtshandig – exact doet wat ik denk. Ik hoef niet te aarzelen of de cirkel wel een cirkel wordt, dat wordt ie gewoon. Het is zelfs zo dat als ik mijn linkerhand op mijn rug leg, ik nog trefzekerder kan werken. Dus wat ik denk dat ik wil schilderen, komt er gewoon uit. Het is een verlengstuk van mijn gedachten.
Ik probeer de bron van het leven op z’n staart te trappen. Daarvoor vlieg ik naar de andere kant van de wereld of blijf ik dicht bij huis. Zoals ik het heb gezien, zo wil ik het schilderen. De schoonheid van de aarde schilderen, anders ben ik bang dat het vergeten zal worden.
Mijn 40 jaar ervaring in olieverf schilderen heeft me de kneepjes van het vak geleerd en ik zal je op vele vlakken persoonlijk kunnen begeleiden, zodat je in de toekomst met volle overgave zelf verder kunt schilderen, met olieverf.
