In mijn werk als Verpleegkundige A voelde ik al vroeg dat vooral bij stervenden mijn plek was.

Naast de extra module over Stervensbegeleiding in de Reguliere zorg, heb ik me verdiept en trainingen gevolgd in de Sjamanistische, de Antroposofische en de Boeddhistische visie en kennis over sterven.

Als Priesteres kwam daar nog een diepere laag bij.

Ik kreeg de zo passende naam,

‘Immia, zij die de weg wijst tussen Leven en Dood’

En ik leerde Vrouwe Dood kennen in vele facetten. Zij is altijd bij mij.

Zij zal er tijdens de workshop ook de hele dag zijn.

Ik heb mogen ervaren dat het leven doorgaat na wat wij ‘dood’ noemen.

Samen met mijn eigen ervaringen en inzichten rond sterven, voelt het nu als een kostbare schat die ik mag delen.